„დღეს რუსეთი და დასავლეთი განვითარებადი ქვეყნების მხარდაჭერის მიღებას ცდილობენ. აშკარაა, რომ ამ საკითხში უპირატესობა რუსეთს აქვს. პროპაგანდისტული ინსტრუმენტებით შეიარაღებული ეკონომიკურად განვითარებული დასავლეთის ქვეყნები და რუსეთი - ყველა თავისებურად ცდილობს აფრიკისა და ლათინური ამერიკის, აზიის ქვეყნების გადაბირებას, მაგრამ გასული საუკუნისაგან განსხვავებით, ამჯერად ძნელია ისინი არჩევანის გაკეთებაზე გარედან აიძულო. მოსკოვი ამას აცნობიერებს, დასავლეთი კი ვერა. ამიტომაც კრემლი ამ მეტოქეობაში იმარჯვებს“, - ნათქვამია აშშ-ის გაზეთ „პოლიტიკოს“ (Politico) ევროპულ ვერსიაში დაბეჭდილ სტატიაში სათაურით „დასავლეთის ურთიერთობა აფრიკისა და აზიის ქვეყნებთან კრახის ზღვარზეა, რუსეთის სასარგებლოდ“ (ავტორი - ჯერემი ლისუბა, კონგოს პარლემენტის ოპოზიციური დეპუტატი).

გთავაზობთ პუბლიკაციის შინაარსს:

ენერგორესურსებზე ფასების მატების პირობებში, შეუჩერებელი ინფლაციისა და მსოფლიო ეკონომიკის დაცემის შიშში მყოფი დასავლეთი და რუსეთი ისევ იწყებენ ბრძოლას  მსოფლიოს განვითარებადი ქვეყნების კეთილგანწყობის მოსაპოვებლად. ბოლო დროს აფრიკაში ხშირად დადიან საფრანგეთის პრეზიდენტი ემანუელ მაკრონი, გერმანიის კანცლერი ოლაფ შოლცი, აშშ-ის ვიცე-პრეზიდენტი კამალა ჰარისი, სახელმწიფო მდივანი ენტონი ბლინკენი, რუსეთის საგარეო საქმეთა მინისტრი სერგეი ლავროვი, ჩინეთის თავდაცვის მინისტრი ცინ განი... ისინი ყველა „შავი კონტინენტის“ ქვეყნების თავის მხარეზე  გადაბირებას ცდილობენ.

არავისთვის საიდუმლო არ არის, რომ აფრიკას არ სურს ღიად დაგმოს რუსეთის მოქმედება უკრაინაში შეჭრის გამო.აფრიკელებს ასევე არ სურთ  დასავლეთის მიერ შემოღებულ ანტირუსულ სანქციებში მონაწილეობა და მოსკოვის იზოლაცია. აფრიკა, ისევე როგორც ადრე, ხელგაშლილად ესალმება თავის ძველ და ნაცნობ პარტნიორს, გმობს ომს, მაგრამ მოსკოვის მიმართ არაფერს ამბობს.

რატომ? იმიტომ, რომ, მაგალითად, რუსეთმა მალავიში ათეული ათასობით სასუქი ჩაიტანა გლობალური დეფიციტის პირობებში, რაც მალაველმა ფერმერებმა უფლის ნაჩუქარ ციურ მანანად შეაფასეს. მალავის სოფლის მეურნეობის მინისტრმა მოსკოვს ჭეშმარიტი მეგობარი უწოდა. იგივე სიტუაცია იქნება აფრიკის სხვა ქვეყნებში, სადაც რუსეთი 260 ათას ტონა სასუქს გაგზავნის.

კონგოს რესპუბლიკამ კი, უკრაინის ომის მიუხედავად, ამას წინათ რუსეთთან ხელი მოაწერა ხუთ მსხვილ ხელშეკრულებას თანამშრომლობის თაობაზე, რომლებშიც, კერძოდ,  გათვალისწინებულია ახალი ნავთობსადენის მშენებლობა და სამხედრო თანამშრომლობის გაღრმავება.

აფრიკაში მსოფლიოს სახელმწიფოთა „ღიმილიან შეტევაში“ განსაკუთრებით სერგეი ლავროვი გამოირჩევა, რომელმაც მიმდინარე წელს უკვე მოასწრო და მოინახულა სამხრეთ აფრიკის რესპუბლიკა, ესვატინი (ყოფილი სვაზილენდი), ანგოლა, ერიტრეი, მალი, სუდანი, მავრიტანია და ა.შ. ეს ნიშნავს, რომ აფრიკაში ძლიერდება პრორუსული ტენდენცია, რაც მკვეთრად განსხვავდება საფრანგეთის პრეზიდენტის ემანუელ მაკრონის ამასწინანდელი აფრიკული ავანტიურული ვიზიტისაგან, რომელიც სრულიად ჩაიფუშა.

რა მოხდა მაკრონის ვიზიტის დროს? საფრანგეთის პრეზიდენტმა უტაქტობა გამოიჩინა კონგოში ყოფნისას, როცა მან უარი თქვა დაეგმო უგანდის ხელისუფლების მიერ გატარებული პოლიტიკური კურსი, რომელიც მხარს უჭერს კონგოს აღმოსავლეთში მოქმედ სეპარატისტულ მოძრაობას. ემანუელ მაკრონი პრეს-კონფერენციაზე ბევრს ლაპარაკობდა კონგოსთან „ახალ ურთიერთობაზე“ და „ახლებურ მიდგომებზე“, მაგრამ მისი ემოციები ადასტურებდა  იმას, რომ ევროპა აფრიკას ისევ ქედმაღლურად უყურებს და ვერ აცნობიერებს შეცვლილ რეალობას. 

მართალია, ევროპა საუკუნეების განმავლობაში ახდენდა გავლენას აფრიკაზე, მაგრამ წარუმატებლად. ეს ჩანს ევროკავშირის ბოლო წლების პოლიტიკის შედეგებითაც, რომელსაც, შეიძლება ითქვას, დიდი არაფერი მოუტანია აფრიკელებისათვის.

„აფრიკელები ამ ყველაფერს ხედავენ და ესმით. მას მოწმობს ანტიფრანგული განწყობების გაძლიერება დასავლეთ აფრიკაში. რა თქმა უნდა, არც რუსეთი და ჩინეთი არ არიან იდეალურები, მაგრამ მოსკოვი და პეკინი მეტ-ნაკლებად ითვალისწინებენ ახალ რეალიებს და შექმნილი სიტუაციითაც სარგებლობენ.

სრულიად ნათელია, რომ განვითარებული და განვითარებადი („მესამე სამყაროს“) ქვეყნების ურთიერთობა დაძაბული დარჩება მანამ, სანამ არ შეიცვლება წარმოდგენები და პოზიციები. დასავლეთმა უნდა გაიგოს, რომ განვითარებადი ქვეყნები ყურადღებით უსმენენ დასავლეთის სახელმწიფოთა რიტორიკას და მასში ბევრ წინააღმდეგობრივს ამჩნევენ. კაცმა რომ თქვას, ამაში გასაკვირი არაფერია, რადგან დასავლეთის ასეთი მიდგომები ისტორიულად დიდი ხანია უკვე ცნობილია. ეს გამოიხატება დახმარების არასრულფასოვნებაში, ვაჭრობის დისკრიმინაციაში, ადამიანის უფლებების დაცვის დისბალანსში და ა.შ. ეს გამოიხატება კლიმატის ცვლილების წინააღმდეგ ბრძოლის მცირე დაფინანსებაში, რომელიც აფრიკის ქვეყნებს განსაკუთრებით  აშშ და ევროპა აფრიკის ქვეყნების პრორუსული ტრაექტორიით მოძრაობას მხოლოდ იმ შემთხვევაში შეაჩერებენ, თუ შეეცდებიან ისეთი პოლიტიკის გატარებას, რომელიც თავისუფალი იქნება ძველი კოლონიური მიდგომებისაგან, რომელიც დამყარებული იქნება ჭეშმარიტ ურთიერთპატივისცემაზე და თანაბარ პარტნიორობაზე ლეგიტიმური ხელისუფლების მქონე ქვეყნებთან“.

წყარო