საქართველოს მოსახლეობის მოაზროვნე ნაწილმა შესანიშნავად იცის, რომ ლეიბორისტული შრომის პარტიის შემოქმედი შალვა (თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის იურიდიული ფაკულტეტისა და მოსკოვის საგარეო საქმეთა სამინისტროს დიპლომატიური აკადემიის კურსდამთავრებული, სკკპ წევრი 1976 წლიდან, საქართველოს გენპროკურატურის პარტკომი 1987 წლიდან საბჭოთა კავშირის არსებობის უკანასკნელ წუთამდე) არის უპრინციპო, ავანტურისტი, ცრუპენტელა, გაუნათლებელი და უპასუხისმგებლო ადამიანი. ამიტომ მისი ქმედებებისა და გამონათქვამების შეფასებას, როგორც წესი, აზრი არა აქვს. თუმცა, როცა შალვა მეზობელ ქვეყანასთან ანგარიშსწორებისკენ მოგვიწოდებს, ეს არის უკიდურესად საშიში საქართველოს სახელმწიფოებრიობისთვის, ქვეყნის არსებობისთვის და ამიტომ ნამდვილად ღირს დაფიქრებად.

საქართველო-აზერბაიჯანს შორის ტერიტორიული დავები, მათ შორის დავითგარეჯის სამონასტრო კომპლექსის ნაწილთან (უდაბნოს, ბერთუბნის, ჩიჩხიტურის ეკლესიები) მართლაც არსებობს და ისინი ორ სახელმწიფოს შორის მოლაპარაკებების გზით უნდა გადაიჭრას (ამაზე მუშაობს ორივე ქვეყნის მთავრობები). მხოლოდ მოლაპარაკებების და არა პროტესტების, მუშტების ქნევისა და შიშველი უკანალებით კეკლუცობის გზით. აზერბაიჯანთან ჩვენი დაპირისპირების მოწადინე შეიძლება იყოს რუსეთი და მისი სატელიტი ქვეყანა კავკასიაში სომხეთი. ეს თვით ისეთმა უვიცმაც კი იცის, როგორიც შალვა ნათელაშვილია. მაგრამ იგი ასრულებს რუსულ დავალებას. ვამბობ სრული პასუხისმგებლობით - შალვა ნათელაშვილი ასრულებს რუსულ დავალებას. ამიტომ, ძვირფასო თანამემამულეებო, სანამ დავითგარეჯში საპროტესტოდ გაიქცეოდეთ, კიდევ ერთხელ გადახედეთ თაღლითი შალიკოს ბიოგრაფიას.