დაინიშნა წინასასამართლო სხდომა, სადაც მოსამართლემ გირაო შემიფარდა 2000 ლარის ოდენობით, (რაც ოჯახმა სესხის სახით აიღო, რომ გუშინვე გადაეხადა და ციხეზე არ გადავეყვანე), რის საფუძველზეც შემდეგ სასამართლომდე (ანუ 5 აგვისტომდე), შემეძლო პატიმრობა ამერიდებინა. რისთვისაც მადლობას ვუხდი მოსამართლეს. ყველაფერი გადაწყდება 5 აგვისტოს, დააკმაყოფილებენ ცრუ ჩვენებას თუ არა! სასწაულია სატირალი თუ არა! გეფიცებით, 48 საათი, რის გამო ვიჯექი ეხლაც ვერ მოვდივარ აზრზე...რის გამო ინერვიულა ჩემმა ოჯახმა: მეუღლემ დედამ, სანათესაომ და ა.შ?! რატომ მესმის ჩემი მეგობრების გაბზარული ხმა, რომელიც აშკარაა ეხლა მოდის მწყობრში, როცა მესაუბრებიან და გებულობენ ჩემ კარგ ამბავს! მეღიმება, როცა ვფიქრობ: ცხოველების უფლებებს ვიცავ და ჩემი უფლება ვერ დამიცვია. ეეჰ! ახია ჩემზე, რასაც ხალხს ვუკეთებ! (ხალხში ვგულისხმობ იმათ, ვინც ასე მიფასებს სიკეთეს). ეს ტექსტი ეხება იმას, ვინც ასე გადამიხადა სიკეთე და არა სახელმწიფოს! ისინი ვალდებულები არიან კანონის ფარგლებში საჩივარზე რეაგირება მოახდინონ, მაგრამ: საჩივარს, რომ წერ #ადამიანო ისიც, ხომ რეალური უნდა იყოს.

იცით, რომ თანხას ვაგროვებდი საზოგადოებასთან ერთად ახალი აქტივობებისთვის! მაგრამ გეფიცებით ეს თანხა (--2000) ლარი ძალიან დიდი დანაკლისი და ზიანია. თან რისთვის, რომ მახსენდება, დანაშაულის გრძნობა მიჩნდება!