გავიდა წლები. ჰუმანურობის ხანა ჩაანაცვლა დიქტატმა, ავტორიტარიზმა, სისასტიკემ - რასაც პოლიტიკური ცვლილებების მოთხოვნილების ტალღაზე მოსული კობა ვერ შეეგუებოდა. უდანაშაულობის პრეზუმპციის ხანა ჩაანაცვლა დაუსჯელობის პრეზუმპციის პერიოდმა - რასაც კობა შეეწირებოდა და შეეწირა კიდეც. საკუთარი ნათელ/მირონის უზენაესი ბრძანებით, შვილის ნათლიამ თავისი ჯალათები გაუგზავნა დასახიჩრებლად და მათ ცხოველური ზედმიწევნით შეასრულეს დავალება. მას შემდეგ კობა ჯანმრთელი აღარ უნახავთ. დღეს კობა ცათა სასუფეველში ავიდა, დაასვენა უფალმა და ზეციური გვირგვინით დაამშვენა, იმიტომ რომ მართალი კაცი იყო და თავისი ჰუმანური პრინციპების ერთგული. ის არც ამ წუთისოფელში ჩანდა დაჩაგრულ/დაკარგულად და არც ზეციურ საქართველოში დაიკარგება. უფალი გააძლიერებს მის მეუღლეს, შვილებს, ახლობლებს - რამეთუ საამაყო ოჯახი დაუტოვა სამშობლოს. რა ეშველება მის მკვლელებს, ბრძანების გამცემსა და მის ჯალათებს - მათ მიერ ჩამოყალიბებული დაუსჯელობის პრეზუმპციის პირობებში, კვლავ რიტორიკულ კითხვად რჩება.