სხვისი არ ვიცი და ჩემთვის მეგობარი ლხინში იცნობა და არა ჭირში. ვინმე იკითხავს, ეგ რანაირადო? - ჭრელად.

ამ ქვეყანაში, მიწაზე დაგდებულს სულაც გამვლელი წამოაყენებს. ჭირშიც ბევრი გამოჩნდება "მხარდამჭერი" და ეს ძირითადად საკუთარი "მეტობის" არაცნობიერი დემონსტრირება იქნება, აი, ლხინში კი უცებ იკარგებიან ხოლმე გულშემატკივრები, რადგან სხვისი სიხარულის გაზიარებას დიდი სულიერი სიმაღლე ჭირდება. როგორ უნდა გაიგო ადამიანი ძვირფასია თუ არა შენთვის? - თუ მისი წარმატება, უეცარი გამდიდრება, სოციალურ კიბეზე ასვლა ან სულაც მრავალწლიანი უშვილობის შემდეგ შვილი (როცა შეიძლება ათასობით ლარს ურიცხავდი სამკურნალოდ) გულით არ გიხარია, ეს ტყუილი ურთიერთობაა. მკვდრები თავიანთ მკვდრებს ყოველთვის დამარხავენ. ავირჩიოთ სიცოცხლის მხარე.